Kitaptan;
-Düşünceleri ayakta tutan insanlardır,insanları yıkmadıkça düşünceleri sarsamayız
-Aşırı ve düzensiz okuma,hafızayı düşünce mekanizmasını bozar.Marazi okumanın belirtilerinden biride hafıza zayıflamasıdır.Hatta gündelik hayattan kopar,cevresinde olup bitenleri göremez anlayamaz.
Okuduğunu tahlil etmeyen,daha önce okuduklarıyla karşılaştırmayan her an kendi kafasını kullanmayan zekasını mahveder.
-Zihin arı,kitap çiçek,dış dünya kovan.
-Okumak iki ruh arasında aşikane bir mülakattır.
-Her dudakta aynı rezil şikayet: yaşanmaz bu memlekette! Neden? Efendilerimizi rahatsız eden bu toz bulutu, bu lağım kokusu, bu insan ve makine uğultusu mu? Hayır, onlar Türkiye’nin insanından şikayetçi. İnsanından, yani kendilerinden. Aynaya tahammülleri yok. Vatanlarını yaşanmaz bulanlar, vatanlarını yaşanmazlaştıranlardır.
-Yaşayanları yöneten ölülerdir..Demek ki öldürülmesi gereken ölüler var..
-Bakışlarını iç dünyasına çeviren insan şuurun mağarasında kendi gölgesiyle karşılaşır..
-Âsaf’ın manzum bir tekerlemesini hatırlıyorum: “Seni görmesem Buda olurdum, seni gördüm budala oldum.” “On binlerce Buda gelmiş dünyaya” diyor, “biz yalnız sonuncusunu tanıyoruz.” Tanıyor muyuz acaba? Tarihçilerin üzerinde anlaştığı tek hakikat var mı? Kimine göre, bir ömür boyu dünya nimetlerini hor gören Buda, nefis bir domuz kızartmasını tıka basa atıştırdığı için göçüp gitmiş… İnanacak mıyız? Kahramanların çamurlaştığını görmek, sokaktaki adam için buruk bir teselli.
-Üç hücreli bir mahpesteyiz: ütopya, mit, ideoloji. Dışarda bir deli haykırıyor: “Hakikati söyle!” Hangi hakikati?-Önce suküt vardı kelam değil."Tanrı sükuttur"diyor bir hint bilgesi.Hayat gibi sıcak ve dost.Kutupların sessizliğinden banane.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder